Catechismus 888
888 Episcopi, cum presbyteris, cooperatoribus suis, « primum habent officium Evangelium Dei omnibus evangelizandi »(713), secundum Domini mandatum (cf. Mc 16,15). Ipsi « sunt fidei praecones, qui novos discipulos ad Christum adducunt, et doctores authentici » fidei apostolicae, « auctoritate Christi praediti »(714).
(713) Concilium Vaticanum II, Decr. Presbyterorum ordinis, PO 4: AAS 58 (1966) 995.
(714) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 25: AAS 57 (1965) 29.
889 Christus, qui veritas est, ad Ecclesiam in puritate fidei ab Apostolis transmissae conservandam, voluit Ecclesiae Suae participationem in Sua propria infallibilitate conferre. « Mediante supernaturali sensu fidei », populus Dei « fidei indefectibiliter adhaeret », sub ductu vivi Magisterii Ecclesiae(715).
(715) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 12: AAS 57 (1965) 16; cf Id., Const. dogm. Dei Verbum, DV 10: AAS 58 (1966) 822.
890 Missio Magisterii coniungitur cum indole definitiva Foederis a Deo in Christo cum populo Suo instaurati; Ipse eum a deviationibus protegere debet et defectibus, eique possibilitatem obiectivam tutari fidem authenticam sine errore profitendi. Sic Magisterii pastorale munus ordinatur ad vigilandum ut populus Dei in veritate permaneat quae liberat. Ad hoc servitium adimplendum, Christus Pastores charismate donavit infallibilitatis in rebus fidei et morum. Huius charismatis exercitium diversas potest induere formas:
891 Hac « infallibilitate Romanus Pontifex, Collegii Episcoporum caput vi muneris sui gaudet, quando, ut supremus omnium christifidelium Pastor et Doctor, qui fratres suos in fide confirmat, doctrinam de fide vel moribus definitivo actu proclamat. (...) Infallibilitas Ecclesiae promissa in corpore Episcoporum quoque inest, quando supremum Magisterium cum Petri Successore exercet », presertim in aliquo Concilio Oecumenico(716). Cum Ecclesia, ope sui supremi Magisterii, quaedam « tamquam divinitus revelata credenda proponit »(717) et tamquam doctrinam Christi, talibus « definitionibus fidei obsequio est adhaerendum »(718). Haec infallibilitas « tantum patet quantum divinae Revelationis patet depositum »(719).
(716) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 25: AAS 57 (1965) 30; cf Concilium Vaticanum I, Const. dogm. Pastor aeternus, c. 4: DS 3074
(717) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Dei Verbum, DV 10: AAS 58 (1966) 822.
(718) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 25: AAS 57 (1965) 30.
(719) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 25: AAS 57 (1965) 30.
892 Assistentia divina etiam Apostolorum successoribus praebetur in communione cum Petri Successore docentibus, et peculiariter Episcopo Romano, totius Ecclesiae Pastori, cum, quin ad definitionem perveniant infallibilem et quin « modo definitivo » se exprimant, in Magisterii ordinarii exercitio doctrinam proponunt quae ad meliorem Revelationis ducit intelligentiam in rebus fidei et morum. Christifideles huic ordinario Magisterio « religioso animi obsequio adhaerere debent »(720), quod, licet ab assensu fidei distinguatur, illum tamen protrahit.
(720) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 25: AAS 57 (1965) 29-30.
893 Episcopus etiam « est "oeconomus gratiae supremi sacerdotii" »(721), praesertim in Eucharistia quam ipse offert et cuius oblationem per presbyteros, cooperatores suos, tutatur. Eucharistia enim centrum est vitae Ecclesiae particularis. Episcopus et presbyteri Ecclesiam sanctificant oratione sua suoque labore, per verbi et sacramentorum ministerium. Eam sanctificant per exemplum suum, non « dominantes in cleris, sed formae facti gregis » (1P 5,3). Sic fiet « ut ad vitam, una cum grege sibi credito, perveniant sempiternam »(722).
(721) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 26: AAS 57 (1965) 31.
(722) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 26: AAS 57 (1965) 32.
894 « Episcopi Ecclesias particulares sibi commissas ut vicarii et legati Christi regunt, consiliis, suasionibus, exemplis, verum etiam auctoritate et sacra potestate »(723), quam tamen debent ad aedificandum exercere in servitii spiritu, qui ille est Magistri eorum (cf. Lc 22,26-27).
(723) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 27: AAS 57 (1965) 32.
895 « Haec potestas qua, nomine Christi, personaliter funguntur, est propria, ordinaria et immediata, licet a suprema Ecclesiae auctoritate exercitium eiusdem ultimatim regatur »(724). Sed Episcopi considerandi non sunt tamquam vicarii Romani Pontificis, cuius ordinaria et immediata super omnem Ecclesiam auctoritas illam eorum non abrogat, sed e contra confirmat et defendit. Haec exerceri debet in communione cum tota Ecclesia sub Romani Pontificis ductu.
(724) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 27: AAS 57 (1965) 32.
896 Bonus Pastor exemplar erit et « forma » muneris pastoralis Episcopi. Debilitatum suarum conscius, Episcopus « condolere potest iis qui ignorant et errant. Subditos, quos ut veros filios suos fovet (...), audire ne renuat. (...) Fideles autem Episcopo adhaerere debent sicut Ecclesia Iesu Christo, et sicut Iesus Christus Patri »:(725)
« Omnes Episcopo obtemperate, ut Iesus Christus Patri, et presbyterio ut Apostolis; diaconos autem revereamini ut Dei mandatum. Separatim ab Episcopo nemo quidquam faciat eorum, quae ad Ecclesiam spectant »(726).
(725) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 27: AAS 57 (1965) 33.
(726) Sanctus Ignatius Antiochenus, Epistula ad Smyrnaeos 8, 1: SC 10is,138 (Funk 1,282).
897 « Nomine laicorum hic intelleguntur omnes christifideles praeter membra ordinis sacri et status religiosi in Ecclesia sanciti, christifideles scilicet qui, utpote Baptismate Christo concorporati, in populum Dei constituti, de munere Christi sacerdotali, prophetico et regali suo modo participes facti, pro parte sua missionem totius populi christiani in Ecclesia et in mundo exercent »(727).
(727) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 31: AAS 57 (1965) 37.
898 « Laicorum est, ex vocatione propria, res temporales gerendo et secundum Deum ordinando, Regnum Dei quaerere. (...) Ad illos ergo peculiari modo spectat res temporales omnes, quibus arcte coniunguntur, ita illuminare et ordinare, ut secundum Christum iugiter fiant et crescant et sint in laudem Creatoris et Redemptoris »(728).
(728) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 31: AAS 57 (1965) 37-38.
899 Laicorum christianorum incepta peculiariter sunt necessaria cum agitur de detegendis et inveniendis mediis ut ea quae doctrina et vita christianae exigunt, realitates sociales, politicas, oeconomicas imbuant. Haec incepta elementum sunt normale vitae Ecclesiae:
« Christifideles, et magis concrete laici, in prima vitae Ecclesiae inveniuntur acie; per illos Ecclesia societatis humanae vitale est principium. Propterea illi, et quidem praecipue, semper clarius conscii esse debent se non solum ad Ecclesiam pertinere, sed Ecclesiam esse, id est, christifidelium in terris communitatem sub communis capitis ductu, nempe Romani Pontificis, et Episcoporum in communione cum ipso. Illi sunt Ecclesia »(729).
(729) Pius XII, Allocutio ad Patres Cardinales recenter creatos (20 februarii 1946): AAS 38 (1946) 149; adductus a Ioanne Paulo II, Adh. ap. Christifideles laici, CL 9: AAS 81 (1989) 406.
900 Laici, quia ipsis, sicut omnibus christifidelibus, a Deo virtute Baptismi et Confirmationis apostolatus est commendatus, officio tenentur et iure gaudent, sive individualiter sive in consociationibus congregati, laborandi ut nuntius divinus salutis ab omnibus hominibus et in terra universa cognoscatur et accipiatur; haec obligatio est adhuc urgentior cum homines nonnisi per eos Evangelium audire possunt et Christum cognoscere. Eorum actio in communitatibus ecclesialibus ita est necessaria ut, sine illa, apostolatus Pastorum plerumque non possit suum plenum effectum obtinere(730).
(730) cf. Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 33: AAS 57 (1965) 39.
901 « Laici, utpote Christo dicati et Spiritu Sancto uncti, mirabiliter vocantur et instruuntur, ut uberiores semper fructus Spiritus in ipsis producantur. Omnia enim eorum opera, preces et incepta apostolica, conversatio coniugalis et familiaris, labor quotidianus, animi corporisque relaxatio, si in Spiritu peragantur, immo molestiae vitae si patienter sustineantur, fiunt spirituales hostiae, acceptabiles Deo per Iesum Christum (cf. 1P 2,5), quae in Eucharistiae celebratione, cum dominici corporis oblatione, Patri piissime offeruntur. Sic et laici, qua adoratores ubique sancte agentes, ipsum mundum Deo consecrant »(731).
(731) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 34: AAS 57 (1965) 40; cf Ibid, LG 10: AAS 57 (1965) 14-15.
902 Modo peculiari, parentes munus participant sanctificationis « vitam coniugalem spiritu christiano ducendo et educationem christianam filiorum procurando » (CIC 835, $ 4).
903 Laici, si qualitates habeant requisitas, possunt modo stabili ad ministeria admitti lectoris et acolythi (cf. CIC 230, $ 1). « Ubi Ecclesiae necessitas id suadeat, deficientibus ministris, possunt etiam laici, etsi non sint lectores vel acolythi, quaedam eorundem officia supplere, videlicet ministerium verbi exercere, precibus liturgicis praeesse, Baptismum conferre atque sacram Communionem distribuere, iuxta iuris praescripta » (CIC 230, $ 3).
904 « Christus (...) Suum munus propheticum adimplet, non solum per Hierarchiam, (...) sed etiam per laicos, quos ideo et testes constituit et sensu fidei et gratia verbi instruit »:(732)
« Instructio (...) conversiva ad fidem (...) potest competere cuilibet praedicatori, vel etiam cuilibet fideli »(733).
(732) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 35: AAS 57 (1965) 40.
(733) Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, III, q. 71, a. 4, ad 3: Ed. Leon. 12, 124.
905 Laici suam missionem propheticam etiam per evangelizationem adimplent, « nuntium Christi scilicet et testimonio vitae et verbo prolatum ». Apud laicos « haec evangelizatio (...) notam quamdam specificam et peculiarem efficacitatem acquirit ex hoc, quod in communibus condicionibus vitae completur »:(734)
« Apostolatus tamen huiusmodi non in solo vitae testimonio consistit; verus apostolatus quaerit occasiones Christum verbis annuntiandi sive non credentibus (...), sive fidelibus »(735).
(734) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 35: AAS 57 (1965) 40.
(735) Concilium Vaticanum II, Decr. Apostolicam actuositatem, AA 6: AAS 58 (1966) 843; cf Id., Decr. Ad gentes, AGD 15: AAS 58 (1966) 965.
906 Illi ex christifidelibus laicis qui harum rerum capaces sint et ad eas efformentur, suum etiam possunt praebere concursum ad catecheticam formationem (cf. CIC 774 CIC 776 CIC 780), ad scientiarum sacrarum institutionem, 451 ad communicationis socialis media (cf. CIC 822, $ 3).
907 « Pro scientia, competentia et praestantia quibus pollent, ipsis ius est, immo et aliquando officium, ut sententiam suam de his quae ad bonum Ecclesiae pertinent sacris Pastoribus manifestent eamque, salva fidei morumque integritate ac reverentia erga Pastores, attentisque communi utilitate et personarum dignitate, ceteris christifidelibus notam faciant »
(CIC 212, $ 3).
908 Christus, per Suam oboedientiam usque ad mortem (cf. Ph 2,8-9), Suis discipulis communicavit donum libertatis regiae ut « sui abnegatione vitaque sancta regnum peccati in seipsis devincant »(736).
« Quicumque proprium corpus subegerit nec eius passionibus turbari animam suam rector sui congrua vivacitate permiserit, is bene regia quadam potestate se cohibens rex dicitur, quod regere se noverit et arbiter sui iuris sit, non captivus trahatur in culpam »(737).
(736) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 36: AAS 57 (1965) 41.
(737) Sanctus Ambrosius, Expositio psalmi CXVIII, 14, 30: CSEL 62, 318 (PL 15, 1476).
909 « Laici praeterea, collatis quoque viribus, instituta ac condiciones mundi, si qua mores ad peccatum incitant, ita sanent, ut haec omnia ad iustitiae normas conformentur et virtutum exercitio potius faveant quam obsint. Ita agendo culturam operaque humana valore morali imbuent »(738).
(738) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 36: AAS 57 (1965) 42.
910 « Laici (...) possunt animadvertere se vocatos esse vel vocari ad consociandam operam cum Pastoribus in famulatu communitatis ecclesialis, in eius auctum et vitae ubertatem, dum ministeria valde distincta exercent, pro gratia atque charismatibus, quae Dominus iis dilargiri voluerit »(739).
(739) Paulus VI, Adh. ap. Evangelii nuntiandi, EN 73: AAS 68 (1976) 61.
911 In Ecclesia, in exercitio potestatis regiminis, « christifideles laici ad normam iuris cooperari possunt » (CIC 129, $ 2). Sic cum eorum praesentia in Conciliis particularibus (cf. CIC 443, $ 4), Synodis dioecesanis,461 Consiliis pastoralibus (cf. CIC 511-512 CIC 536); in exercitio muneris pastoralis cuiusdam paroeciae (cf. CIC 517, $ 2); collaboratione in Consiliis de rebus oeconomicis;464 participatione in tribunalibus ecclesiasticis (cf. CIC 1421, $ 2), etc.
912 Christifideles debent « sedulo distinguere inter iura et officia quae eis incumbunt, quatenus Ecclesiae aggregantur, et ea quae eis competunt, ut sunt humanae societatis membra. Utraque inter se harmonice consociare satagent, memores se, in quavis re temporali, christiana conscientia duci debere, cum nulla humana activitas, ne in rebus temporalibus quidem, Dei imperio substrahi possit »(740).
(740) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 36: AAS 57 (1965) 42.
913 « Sic omnis laicus, ex ipsis donis sibi collatis, testis simul et vivum instrumentum missionis ipsius Ecclesiae exsistit "secundum mensuram donationis Christi" (Ep 4,7) »(741).
(741) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 33: AAS 57 (1965) 39.
914 « Status (...), qui professione consiliorum evangelicorum constituitur, licet ad Ecclesiae structuram hierarchicam non spectet, ad eius tamen vitam et sanctitatem inconcusse pertinet »(742).
(742) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 44: AAS 57 (1965) 51.
915 Consilia evangelica, in sua multiplicitate, omnibus Christi proponuntur discipulis. Perfectio caritatis, ad quam omnes christifideles vocantur, pro illis qui libere vocationem assumunt ad vitam consecratam, implicat obligationem observandi castitatem in caelibatu pro Regno, paupertatem et oboedientiam. Horum consiliorum professio, in vitae stabilis statu ab Ecclesia agnito, « vitam consecratam » Deo distinguit(743).
(743) cf. Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 42-43: AAS 57 (1965) 47-50; Id., Decr. Perfectae caritatis, 1: AAS 58 (1966) 702-703.
916 Vitae consecratae status apparet tunc tamquam unus e modis vivendi in consecratione « intimiore », quae in Baptismo radicatur et Deo totaliter devovet(744). In vita consecrata, christifideles sibi proponunt, sub Spiritus Sancti motione, Christum pressius sequi, se Deo super omnia dilecto dare et, perfectionem persequentes caritatis in Regni servitio, gloriam mundi futuri significare et annuntiare in Ecclesia (cf. CIC 573).
(744) cf. Concilium Vaticanum II, Decr. Perfectae caritatis, PC 5: AAS 58 (1966) 704-705.
917 « Quasi in arbore ex germine divinitus dato mirabiliter et multipliciter in agro Domini ramificata, variae formae vitae solitariae vel communis, variaeque Familiae (...) (creverunt), quae tum ad profectum sodalium, tum ad bonum totius corporis Christi opes augent »(745).
(745) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 43: AAS 57 (1965) 49.
918 « Inde ab exordiis quidem Ecclesiae fuerunt viri et mulieres, qui per praxim consiliorum evangelicorum Christum maiore cum libertate sequi pressiusque imitari intenderunt et suo quisque modo vitam Deo dicatam duxerunt, e quibus multi, Spiritu Sancto afflante, vel vitam solitariam degerunt vel Familias religiosas suscitaverunt, quas Ecclesia sua auctoritate libenter suscepit et adprobavit »(746).
(746) Concilium Vaticanum II, Decr. Perfectae caritatis, 1: AAS 58 (1966) 702.
919 Episcopi nova dona vitae consecratae a Spiritu Sancto Ecclesiae Eius concredita semper discernere satagent; novarum vitae consecratae formarum approbatio Sedi Apostolicae reservatur (cf. CIC 605).
920 Eremitae, quin publice tria consilia evangelica semper profiteantur, « arctiore a mundo secessu, solitudinis silentio, assidua prece et paenitentia, suam in laudem Dei et mundi salutem vitam devovent » (CIC 603, $ 1).
921 Ipsi singulis hanc interiorem mysterii Ecclesiae ostendunt rationem, quae intimitas est personalis cum Christo. Eremitae vita, oculis hominum abscondita, silentiosa est praedicatio Eius, cui ipse vitam suam donavit, quia Is pro ipso est omnia. Ibi vocatio habetur peculiaris ad inveniendam in deserto, in ipso spirituali proelio, Crucifixi gloriam.
922 A temporibus apostolicis, virgines (cf. 1Co 7,34-36) fuerunt et viduae christianae(747), quae a Domino vocatae ut Ei sine divisione adhaereant in maiore cordis, corporis et spiritus libertate, consilium ceperunt, ab Ecclesia approbatum, vivendi respective in virginitatis vel castitatis perpetuae statu « propter Regnum caelorum » (Mt 19,12).
(747) cf. Ioannes Paulus II, Adh. ap. Vita consecrata, 7: AAS 88 (1996) 382.
923 Virgines, « sanctum propositum emittentes Christum pressius sequendi, ab Episcopo dioecesano iuxta probatum ritum liturgicum Deo consecrantur, Christo Dei Filio mystice desponsantur et Ecclesiae servitio dedicantur » (CIC 604, $ 1). Per hunc sollemnem ritum (Consecratio virginum), « virgo (...) (constituitur) persona sacrata, signum transcendens amoris Ecclesiae erga Christum, imago eschatologica Sponsae caelestis vitaeque futurae »(748).
(748) Ordo Consecrationis virginum, Praenotanda, 1, editio typica (Typis Polyglottis Vaticanis 1970) p. 7.
924 Aliis vitae consecratae formis accedens (cf. CIC 604, $ 1), ordo virginum mulierem in mundo viventem (vel monialem) instituit in oratione, paenitentia, fratrum servitio et apostolico labore, secundum statum et charismata unicuique respective oblata (cf. CIC 604, $ 1).81 Virgines consecratae consociari possunt ut fidelius propositum servent suum (cf. CIC 604, $ 2).
925 Vita religiosa, in Oriente prioribus christianismi saeculis orta(749) et in institutis canonice ab Ecclesia erectis acta,484 ab aliis vitae consecratae formis distinguitur ratione cultuali, publica consiliorum evangelicorum professione, vita fraterna in communi ducta, testimonio unioni Christi et Ecclesiae tributo (cf. CIC 607).
(749) cf. Concilium Vaticanum II, Decr. Unitatis redintegratio, UR 15: AAS 57 (1965) 102.
926 Vita religiosa ab Ecclesiae procedit mysterio. Ea donum est quod Ecclesia a Domino recipit suo et quod ipsa, tamquam statum stabilem fideli vocato a Deo in professione offert consiliorum. Sic Ecclesia simul potest Christum manifestare et se tamquam Salvatoris agnoscere Sponsam. Vita religiosa invitatur ut, sub formis diversis, ipsam Dei significet caritatem, in nostri temporis sermone.
927 Omnes religiosi, exempti vel non exempti (cf. CIC 591), inter Episcopi dioecesani in eius pastorali munere cooperatores locum obtinent(750). Plantatio et dilatatio missionalis Ecclesiae praesentiam requirunt vitae religiosae omnibus eius formis inde ab evangelizationis initio(751). « Illustrat historia merita egregia religiosarum Familiarum in fide propaganda necnon in novis conformandis Ecclesiis: nec solum antiquorum Institutorum monasticorum et Ordinum Mediae Aetatis, verum nostrae etiam aetatis Congregationum »(752).
(750) Concilium Vaticanum II, Decr. Christus Dominus, CD 33-35: AAS 58 (1966) 690-692.
(751) cf. Concilium Vaticanum II, Decr. Ad gentes, AGD 18: AAS 58 (1966) 968-969; Ibid, AGD 40: AAS 58 (1966) 987-988.
(752) Ioannes Paulus II, Litt. enc. RMi 69: AAS 83 (1991) 317.
928 « Institutum saeculare est institutum vitae consecratae, in quo christifideles in saeculo viventes ad caritatis perfectionem contendunt atque ad mundi sanctificationem praesertim ab intus conferre student » (CIC 710).
929 Membra horum institutorum, « vita perfecte et omnino (huic) sanctificationi consecrata »(753), « munus Ecclesiae evangelizandi, in saeculo et ex saeculo, participant » (CIC 713, $ 2), ubi eorum praesentia ut fermentum agit(754). Eorum testimonium vitae christianae tendit ad ordinandas secundum Deum res temporales atque ad mundum virtute Evangelii informandum. Vinculis sacris consilia assumunt evangelica et inter se communionem servant et fraternitatem vitae rationi saeculari eorum proprias (cf. CIC 713).
(753) Pius XII, Const. ap. Provida Mater: AAS 39 (1947) 118.
(754) cf. Concilium Vaticanum II, Decr. Perfectae caritatis, 11: AAS 58 (1966) 707.
930 Diversis vitae consecratae formis « accedunt societates vitae apostolicae, quarum sodales, sine votis religiosis, finem apostolicum societatis proprium prosequuntur et, vitam fraternam in communi ducentes, secundum propriam vitae rationem, per observantiam constitutionum ad perfectionem caritatis tendunt. Inter has sunt societates in quibus sodales (...) consilia evangelica assumunt » secundum suas constitutiones (CIC 731, $ 1-2).
931 Deo summe dilecto traditus, ille quem iam Baptismus Ei dicaverat, sic intimius servitio divino invenitur consecratus et bono Ecclesiae deditus. Per statum consecrationis ad Deum, Ecclesia manifestat Christum atque ostendit quomodo Spiritus Sanctus modo admirabili in ipsa agat. Ii qui consilia evangelica profitentur, habent imprimis, ut missionem, suam consecrationem in vitam ducere. « Cum vi ipsius consecrationis sese servitio Ecclesiae dedicent, obligatione tenentur ad operam, ratione suo Instituto propria, speciali modo in actione missionali navandam »(755).
(755) CIC 783 cf. Ioannes Paulus II, Litt. enc. RMi 69: AAS 83 (1991) 317-318.
932 In Ecclesia quae est veluti sacramentum, id est signum et instrumentum vitae Dei, vita religiosa tamquam signum mysterii Redemptionis apparet peculiare. « Pressius » Christum sequi et imitari, « clarius » Eius manifestare exinanitionem, est « profundius » praesens, in corde Christi, esse coaetaneis suis. Illi qui in hac « arctiore » sunt via, suos fratres exemplo stimulant suo et « praeclarum et eximium testimonium reddunt, mundum transfigurari Deoque offerri non posse sine spiritu beatitudinum »(756).
(756) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 31: AAS 57 (1965) 37.
933 Sive hoc testimonium publicum sit, sicut in statu religioso, sive magis privatum vel etiam secretum, Christi Adventus pro omnibus consecratis origo et eorum vitae permanet directio:
« Cum enim populus Dei hic manentem civitatem non habeat, (...) (hic status) tum bona caelestia iam in hoc saeculo praesentia omnibus credentibus manifestat, tum vitam novam et aeternam Redemptione Christi acquisitam testificat, tum resurrectionem futuram et gloriam Regni caelestis praenuntiat »(757).
(757) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 44: AAS 57 (1965) 50-51.
934 « Ex divina institutione, inter christifideles sunt in Ecclesia ministri sacri, qui in iure et clerici vocantur; ceteri autem et laici nuncupantur ». Denique ex utraque hac parte habentur christifideles qui, per consiliorum evangelicorum professionem, sunt Deo consecrati et sic missioni prosunt Ecclesiae (cf. CIC 207, $ 1-2).
935 Christus ad fidem annuntiandam et Regnum Suum stabiliendum Suos mittit Apostolos eorumque successores. Eos Suae missionis facit participes. Ii potestatem agendi in Eius persona ab Ipso accipiunt.
936 Dominus ex Petro fundamentum Ecclesiae Suae fecit visibile. Ei claves dedit eius. Episcopus Ecclesiae Romanae, Successor Petri, « Collegii Episcoporum est caput, Vicarius Christi atque universae Ecclesiae his in terris Pastor » (CIC 331).
937 Romanus Pontifex « suprema, plena, immediata et universali in curam animarum, ex divina institutione, gaudet potestate »(758).
(758) Concilium Vaticanum II, Decr. Christus Dominus, CD 2: AAS 58 (1966) 673.
938 Episcopi, a Spiritu Sancto constituti, Apostolis succedunt. « Singuli visibile principium et fundamentum sunt unitatis in suis Ecclesiis particularibus »(759).
(759) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 23: AAS 57 (1965) 27.
939 Episcopi, a presbyteris, suis collaboratoribus, et a diaconis adiuti, munus habent fidem authentice docendi, cultum divinum, praecipue Eucharistiam, celebrandi, et Ecclesias suas, tamquam veri Pastores, regendi. Eorum muneri etiam omnium Ecclesiarum pertinet sollicitudo cum et sub Romano Pontifice.
940 « Cum vero laicorum statui hoc sit proprium ut in medio mundi negotiorumque saecularium vitam agant, ipsi a Deo vocantur ut, spiritu christiano ferventes, fermenti instar in mundo apostolatum suum exerceant »(760).
(760) Concilium Vaticanum II, Decr. Apostolicam actuositatem, AA 2: AAS 58 (1966) 839.
941 Laici sacerdotium Christi participant: Ei semper magis uniti, gratiam Baptismi et Confirmationis in omnibus vitae personalis, familiaris, socialis et ecclesialis rationibus explicant, et sic vocationem ad sanctitatem omnibus baptizatis directam deducunt in rem.
942 Laici, propter suam missionem propheticam, « etiam ad hoc vocantur ut in omnibus, in media quidem humana consortione, Christi sint testes »(761).
(761) Concilium Vaticanum II, Const. past. Gaudium et spes, GS 43: AAS 58 (1966) 1063.
943 Laici, propter suam missionem regiam, per suam abnegationem et per sanctitatem vitae suae possunt peccato imperium eius in se ipsis evellere et in mundo(762).
(762) cf. Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 36: AAS 57 (1965) 41.
944 Vita Deo consecrata per professionem publicam consiliorum evangelicorum distinguitur paupertatis, castitatis et oboedientiae in statu vitae stabilis ab Ecclesia agnito.
945 Deo summe dilecto traditus, ille quem iam Baptismus ad Eum destinaverat, in vitae consecratae statu, intimius servitio divino dicatus invenitur et totius Ecclesiae bono deditus.
946 Symbolum Apostolicum postquam « sanctam Ecclesiam catholicam » est professum, « sanctorum communionem » adiungit. Hic articulus quodammodo explicitatio est praecedentis: « Ecclesia quid est aliud quam sanctorum omnium congregatio? »(763). Sanctorum communio est profecto Ecclesia. (763) Sanctus Nicetas Remesianae, Instructio ad competentes, 5, 3, 23 (Explanatio Symboli, 10): TPL 1, 119 (PL 52, 871).
947 « Quia omnes fideles sunt unum corpus, bonum unius alteri communicatur. (...) Unde et inter alia credenda (...), est quod communicatio bonorum sit in Ecclesia (...). Principale membrum est Christus, quia est Caput. (...) Bonum ergo Christi communicatur (...) omnibus membris; et haec communicatio fit per sacramenta Ecclesiae »(764). « Unitas enim Spiritus, a quo illa regitur, efficit ut quidquid in eam collatum est, commune sit »(765).
(764) Sanctus Thomas Aquinas, In Symbolum Apostolorum scilicet « Credo in Deum » expositio, 13: Opera omnia, v. 27 (Parisiis 1875) p. 224.
(765) Catechismus Romanus, 1, 10, 24: ed.P. Rodríguez (Città del Vaticano-Pamplona 1989) p. 119.
948 Expressio igitur « sanctorum communio » duas habet significationes: « communionem rerum sanctarum (sancta) » et « communionem inter personas sanctas (sancti) ».
« Sancta sanctis! » a celebrante proclamatur in plerisque liturgiis orientalibus cum elevatio fit sanctorum Donorum ante Communionis servitium. Christifideles (sancti) corpore et sanguine Christi (sancta) nutriuntur ut in communione Spiritus Sancti crescant (54lTl") eamque mundo communicent.
949 In communitate primitiva Ierusalem, discipuli « erant (...) perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione, in fractione panis et orationibus » (Ac 2,42).
Communio in fide. Fides fidelium est fides Ecclesiae ab Apostolis accepta, thesaurus vitae qui communicatus ditescit.
950 Sacramentorum communio. « Omnium enim sacramentorum fructus ad universos fideles pertinet; quibus sacramentis, veluti sacris vinculis, Christo connectuntur et copulantur, et maxime omnium baptismo, quo tamquam ianua in Ecclesiam ingrediuntur. Hac autem sanctorum communione sacramentorum communionem intelligi debere, Patres in Symbolo significant (...). Hoc nomen (communionis) omnibus sacramentis convenit, cum Deo nos coniungant (...); magis tamen proprium est Eucharistiae, quae hanc efficit communionem »(766).
(766) Catechismus Romanus, 1, 10, 24: ed. P. Rodríguez (Città del Vaticano-Pamplona 1989) p. 119.
951 Charismatum communio: in Ecclesiae communione, Spiritus Sanctus « inter omnis ordinis fideles distribuit gratias quoque speciales » ad Ecclesiae aedificationem(767). « Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem » (1Co 12,7).
(767) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 12: AAS 57 (1965) 16.
952 « Erant illis omnia communia » (Ac 4,32): « Nihil tandem a vere christiano homine possidetur, quod sibi cum ceteris omnibus commune esse non existimare debeat; quare ad sublevandam indigentium miseriam prompti ac parati esse debent »(768). Christianus est administrator bonorum Domini (cf. Lc 16,1-3).
(768) Catechismus Romanus, 1, 10, 27: ed. P. Rodríguez (Città del Vaticano-Pamplona 1989) p. 121.
953 Communio caritatis: in sanctorum communione « nemo (...) nostrum sibi vivit et nemo sibi moritur » (Rm 14,7). « Et sive patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra; sive glorificatur unum membrum, congaudent omnia membra. Vos autem estis corpus Christi et membra ex parte » (1Co 12,26-27). Caritas « non quaerit, quae sua sunt » (1Co 13,5) (cf. 1Co 10,24). Nostrorum actuum minimus in caritate factus ad omnium profectum repercutitur, in hac mutua necessitudine cum omnibus hominibus, vivis et mortuis, quae in sanctorum communione fundatur. Omne peccatum huic nocet communioni.
954 Tres Ecclesiae status. « Donec ergo Dominus venerit in maiestate Sua et omnes angeli cum Eo et, destructa morte, Illi subiecta fuerint omnia, alii e discipulis Eius in terris peregrinantur, alii hac vita functi purificantur, alii vero glorificantur intuentes "clare Ipsum Deum trinum et unum, sicuti est" »:(769)
« Omnes tamen, gradu quidem modoque diverso, in eadem Dei et proximi caritate communicamus et eundem hymnum gloriae Deo nostro canimus. Universi enim qui Christi sunt, Spiritum Eius habentes, in unam Ecclesiam coalescunt et invicem cohaerent in Ipso »(770).
(769) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 49: AAS 57 (1965) 54.
(770) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 49: AAS 57 (1965) 54-55.
955 « Viatorum igitur unio cum fratribus qui in pace Christi dormierunt, minime intermittitur, immo secundum perennem Ecclesiae fidem, spiritualium bonorum communicatione roboratur »(771).
(771) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 49: AAS 57 (1965) 55.
956 Sanctorum intercessio: « Ex eo enim quod coelites intimius cum Christo uniuntur, totam Ecclesiam in sanctitatem firmius consolidant (...). Non desinunt apud Patrem pro nobis intercedere, exhibentes merita quae per unum mediatorem Dei et hominum, Christum Iesum in terris sunt adepti. (...) Eorum proinde fraterna sollicitudine infirmitas nostra plurimum iuvatur »:(772)
« Nolite plorare, quia ego utilior ero vobis ad locum, ad quem vado, quam hic fuerim »(773). « In meo degere volo caelo, bonum faciens in terra »(774).
(772) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 49: AAS 57 (1965) 55.
(773) Sanctus Dominicus, moribundus, ad suos fratres: Relatio iuridica 4 (Frater Radulphus de Faventia), 42: Acta sanctorum, Augustus I, p. 636; cf Iordanus de Saxonia, Vita 4, 69: Acta sanctorum, Augustus I, p. 551.
(774) Sancta Theresia a Iesu Infante, Verba (17 iulii 1897): Derniers Entretiens (Paris 1971) p. 270.
957 Communio cum sanctis. « Nec tamen solius exempli titulo coelitum memoriam colimus, sed magis adhuc ut totius Ecclesiae unio in Spiritu roboretur per fraternae caritatis exercitium. Nam sicut christiana inter viatores communio propinquius nos ad Christum adducit, ita consortium cum sanctis nos Christo coniungit, a quo tamquam a fonte et capite omnis gratia et ipsius populi Dei vita promanat »:(775)
« Illum (Christum) enim, utpote Filium Dei, adoramus; martyres vero tamquam Domini discipulos et imitatores merito diligimus propter eximiam ipsorum erga Regem ac Magistrum suum benevolentiam; quorum utinam et nos fiamus consortes ac condiscipuli »(776).
(775) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 50: AAS 57 (1965) 56.
(776) Martyrium sancti Polycarpi 17, 3: SC 10is,232 (Funk 1, 336).
958 Cum defunctis communio: « Hanc communionem totius Iesu Christi mystici corporis apprime agnoscens, Ecclesia viatorum inde a primaevis christianae religionis temporibus, defunctorum memoriam magna cum pietate excoluit et, quia "sancta et salubris est cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis solvantur" (Mac Mac 12,46), etiam suffragia pro illis obtulit »(777). Nostra pro eis oratio non solum eos potest iuvare, sed etiam eorum intercessionem pro nobis efficacem facere.
(777) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 50: AAS 57 (1965) 55.
959 In una Dei familia. « Omnes qui filii Dei sumus et unam familiam in Christo constituimus, dum in mutua caritate et una Sanctissimae Trinitatis laude invicem communicamus, intimae Ecclesiae vocationi correspondemus »(778).
(778) Concilium Vaticanum II, Const. dogm. Lumen gentium, LG 51: AAS 57 (1965) 58.
Catechismus 888